Naath haar filmpje maakt veel los. Prachtig. Voor mijn lief als eerste. Haar waarheid is zo mooi en weer bewezen zo ontwapenend. Dit is wat zij te brengen heeft. Haar ervaring samen met het laten ervaren maakt dat iedereen tegenover haar opent. Opent en direct weer meer zicht krijgt op zichzelf.
Bij mij heeft het ook veel gedaan. Los van het zalige gesprek van ons samen die er aan ten grondslag lag. Ik ben thuis en het is goed.
Ik heb veel onrust ervaren in mijn thuiszitten de laatste maanden. Ik wilde verdomme ook gezien worden en waarom gebeurde dat maar niet?? Ik was zo goed in mijn werk en toch gebeurde er te weinig. Nog meer naar binnen ging ik. Op zoek naar antwoorden en zuiverheid.
Eten aanpassen, lijf op orde brengen en steeds weer die spiegel in. Aankijken aankijken en aankijken.
Ik zag ook weinig beweging in die tijd. Ik deed niet genoeg, ik zat maar en was veel stil. Ik reflecteerde wel en kwam dichter en dichter tot mijn eigen antwoorden maar naar buiten trad ik niet.
Na vandaag weet ik waarom
Ik ben thuiskomst, ik zit thuis en dat klopt. Ik weet mijn plek, mijn taak, mijn reden van bestaan.
Fuck man, ik ken hem nu gewoon!!! Dat ene geweldige moment van ons samen heeft dus iets magisch gedaan.
Holy shit… hij zakt prachtig in. Ik ben klaar met zoeken.
Ik geef door, ik mag doorgeven. Ik haal alle schoonheid in anderen omhoog door hen ook naar hun schaduw te laten kijken. Die ook te laten zien. Ik laat hen ervaren wat er in henzelf zit, ik zet aan tot delen om vervolgens ook te doen wat ze te doen hebben. Ik hoef niks anders te doen dat dit.
Niet coachen, niet trainen, niet werken… nee, zijn. Zijn, voelen, ervaren en (terug)geven. In welke vorm dan ook.
Ik zet aan en laat anderen hun eigen kracht aanzetten. Krachten die anderen weer verder helpen. Zoals bij mijn lief. Steeds mooier en mooier.
Ik hoef niet (meer) op de voorgrond. Ik hoef niet in het licht. Laat mij maar in het donker achter de schermen.
Ik kan daar nu pas staan omdat ik mijn angst voor het donker eindelijk kwijt ben. Ik hoef de erkenning steeds minder en minder en kan daarmee dus mijn plek innemen. Het is goed, ik ben goed. Achter degene die in het licht mag.
Jaren geleden heb ik dit al ‘gezien’, zien aankomen, maar geloven deed ik het niet. Hoe ik er zou komen ook niet. En nu is het zover. Ik stap achteruit en daarmee zet ik zo’n bevrijdende stap vooruit.
Ik ben er zooo graag voor die kanjers die in dat licht horen. Voor de inspirators, voor de creatieve, de motivators en presentators. Voor diegene die andere in vervoering brengen vanuit hun pure echtheid en zijn. Die durven, die doen en die leven in de grauwerij brengen.
Ik sta er pal achter en ben er voor hen, als zij even willen leunen, het licht en de ruimte even kwijt zijn, om op te laden en om nog meer hun talent te laten knallen. Als een waarheidsmeter zodat zij zuiver kunnen stralen. Echt stralen.
Niks minder dan echt. Want alleen echt maakt verbinding, opent harten en brengt energie. Dat brengt leven en anderen tot leven.
Eindelijk… ik ken mijn plek en man o man… wat heerlijk om thuis te zijn. Nu ga ik doen wat ik te doen heb.
Tot vanzelf
