Een strijd waar ik veel mee heb gevochten. In zo ongelooflijk veel omgevingen.
Ik nam besluiten op gevoel. Op een innerlijk weten wat wel of niet werkte. Heel vaak tegen overtuigingen in. Overtuigingen die er waren omdat zij gecreëerd waren om zo spoedig als mogelijk onrust weg te nemen.
Snel resultaat zien. Prestatie moet meetbaar zijn. Quick.
Maar het is een quickfix om niet tot de kern van de zaak te gaan. Snel, tastbaar en zichtbaar resultaat, het doel.
Mijn keuze was niet zichtbaar, niet tastbaar en pas op langere termijn echt zichtbaar.
Het nadeel van mijn innerlijk weten verloor het vaak in een omgeving waar een snelle fix gewenst was. Al is die snelle fix slechts een pleister op een wond die nooit dicht zal gaan als de kern niet wordt gezien.
Het is een maatschappelijke trend… snel geluk zonder echt tot de kern te durven gaan. Pijn uit de weg gaan en vooral sneller resultaat krijgen.
Innerlijk weten vraagt rust, in jezelf. In deze wereld vooral zelfvertrouwen.
Waar de quickfix nog heerst is ook geduld gevraagd. De quickfix wordt ws 10x gevraagd voor de kern er mag zijn. Duurt echt echt langer en kost heel veel energie.
Als jouw innerlijk weten er mag zijn dan is die gegarandeerd in 1x raak.
Voelbaar… echt